Non-partisan na president and vice president tuwing [midterm] elections, posible kaya?

Isang araw na lang bago mag-eleksyon, so I am going to post my election-related thoughts… Wala lang, naisip ko lang ‘to. Hindi ko alam kung makabubuti ‘to, pero…

… Eh kasi naman, tingnan niyo ngayon, si Pnoy may sariling partido, si Binay meron din. Minsan, meron ding Team Administrasyon, merong Team Oposisyon. Paano pa ba magkakaisa ang dalawang pinakamataas na pinuno ng bansa kung sa eleksyon, parang ‘magkalaban’ na? Kaya ko medyo in-emphasize ‘yung midterm elections sa title kasi, hindi pa naman tapos ‘yung term nila, o hindi pa naman panahon ng presidential elections para maging magkatunggali ulit (if ever) ‘di ba…

Ang point ko lang naman, kung incumbent sila sa panahon ng midterm elections, dapat wala muna silang kinikilingang partido; dapat tanggapin nila with open arms ‘yung mga senador at iba pang government officials na binoto ng taumbayan. :)

Pananaw ko lang ‘yan ah. Hehe. :D

Hindi ko alam kung bakit, pero ‘yung mga posts ko na originally intended to express my feelings ay nagagawa kong isulat sa ibang paraan. Meron kasi akong mga blog post dito na ‘yung dating niya ay parang namimigay ng advice o kaya nag-na-narrate ng kwento pero hindi niyo alam na ‘yun pala ang talagang nararamdaman/nararanasan ko. Parang kapag nag-e-express ako ng feelings dito sa aking personal blog ay hindi ko talaga kayang pagmukhaing totally personal. Kuha ba? Haha. Wala lang. Ang gusto ko kasi talagang mangyari dito sa blog ko eh maging reader-friendly pa rin ang mga posts ko kahit tungkol sa sarili ko lang naman ang mga sinusulat ko. Haaay nako. Well that’s just me :)

To all parents,

Kapag may sakit po ang anak niyo, huwag na huwag niyo pong sasabihin sa kanya na kaya siya nagkasakit dahil sa mga ‘di-magagandang bagay na nagawa niya noon. Kung alam niyo lang po, mas doble ang sakit na nararamdaman naming mga anak kapag talagang ini-insist ninyo sa amin na ang sakit namin ang bunga ng aming pagkakamali. Physically ill na nga po kami, pati po ‘yung emotional aspect namin, nadadagdagan niyo pa ng sakit. Dahil diyan, nakakapag-isip pa po kami ng mga hindi magaganda kasi naiisip namin na instead of ibibigay niyo ang utmost care sa amin habang may sakit kami, mas nadadagdagan pa po yung kirot dahil sa mga sermon na ibinibigay niyo sa ‘min. I know na may right time po talaga para mapagsabihan niyo kami tungkol sa mga mali naming nagawa, pero huwag naman po sana sa panahong may sakit kami. It makes us feel that we are less loved.

Ayan lang po ang gusto kong sabihin sa ngayon. Sana po maging aware din po kayo sa nararamdaman ng anak niyo. May pinaghuhugutan po ako.

Good evening everyone!

Let that screenshot speak for itself.

Please spare me some patience if I do not blog frequently these days. I am now busy since the first day of school. You know, accountancy students should devote most of their time in studying their lessons and complying to their responsibilities. I’m still fighting at the moment.

Still, many thoughts come into my mind about almost anything. For now, I’ll just show them to you by means of my tweets and status updates. I cannot do my blogging seriously today.

So, feel free to check out the links I shared to you. I’ll be back at the most unexpected time. :)


Sincerely,

Irish :)

I want us to have intimate conversations together. Those serious yet sweet chats when I am able to open up my problems to you. Because, I think that through these problems I can show to you my other side. My different troubles in life, no matter how big or small they are, tell how much of a problematic person I really am despite of my cheerful personality that the world sees in me. I’m very grateful that you, my love, are a very good advice-giver. Thank you for promising me that we will work together to solve the problems that will come our way.

But, in spite of that one little wish, I seem to forget all my problems when I’m with you. ♥